Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Το έξυπνο πείραμα μίας δασκάλας που έγινε σε ελληνικό σχολείο


Σήμερα στο σχολείο έπρεπε να καλύψω το κενό ενός συναδέλφου που έλειπε. Έμεινα λοιπόν στην τάξη και πρότεινα στους μαθητές μου να παίξουμε ένα παιχνίδι. Τους ζήτησα να φανταστούν πως είμαστε κάτοικοι της Σμύρνης και μαθαίνουμε ότι αύριο θα κάψουν οι Τούρκοι τα πάντα και θα μας αναγκάσουν να φύγουμε από τα σπίτια μας. Σκεφτείτε, λοιπόν, είπα στα παιδιά μου, ένα μόνο αντικείμενο που θα παίρνατε για πάντα μαζί σας από το σπίτι σας και γράψτε το με το όνομά σας σε ένα χαρτί.. Γεμίσαμε λοιπόν ένα κουτί με 22 χαρτάκια. Στη συνέχεια τους είπα ότι οι αρχαίοι φιλόσοφοι έλεγαν πως είμαστε ο,τι είναι και οι επιθυμίες – ανάγκες μας. Άρα ο,τι γράψατε στο χαρτί αυτό είστε. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αιφνιδιασμένα. Χώρισα, λοιπόν, τρεις ομάδες και τις έγραψα στον πινάκα. Στην πρώτη τα υλικά. Αν έχετε γράψει αντικείμενα για να πάρετε μαζί σας από το σπίτι που θα χάσετε για πάντα σκεφτείτε, τους είπα, πως όταν πεθαίνουμε δε μας χρησιμεύουν σε τίποτα. Άρα είμαστε ένα τίποτα. Στη δεύτερη ομάδα έβαλα μία σημαία και αντικείμενα εθνικά και όσοι τα προτίμησαν είναι γνήσιοι Έλληνες και στην τρίτη Σταυρό και εικόνες Αγίων και άρα επιλογή χριστιανών Τα παιδιά ανήσυχά μου ζήτησαν να ξαναπάρουν πίσω τα χαρτάκια για να συμπληρώσουν κάτι. Ναι αγαπητοί μου. Άρχισαν να καταλαβαίνουν τη λάθος επιλογή.. Αφού αρνήθηκα με γλυκό τρόπο να δώσω πίσω τα χαρτάκια, τους υπενθύμισα πως…. ο οδοντίατρος μπορεί να μας πονέσει αλλά φροντίζει τα δοντιά μας. Έτσι και η δασκάλα τους μπορεί να τους πονέσει με αυτό το παιχνίδι, μα ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στο να βρουμε ποιοί είμαστε και να διορθωθούμε οπού χρειάζεται, είναι δύσκολος. Τα μικρά μου αγγελούδια το δέχτηκαν και συνέχισαν. Διάβαζα μεγαλόφωνα τι έγραψε κάθε παιδί ονομαστικά και ένα-ένα σηκωνόταν και μόνο του έγραφε στον πινάκα σε ποιά ομάδα άνηκε.. Στο τέλος, λοιπόν, διαπιστώσαμε ότι από τους 22 μόνο 7 έγραψαν ότι θα έπαιρναν ένα αντικείμενο ελληνικό η χριστιανικό. Και η μικρή Έλλη σήκωσε το χέρι της και μου είπε. Καλά λέει ο μπαμπάς μου κύρια ότι είμαστε μέσα στην κρίση γιατί είμαστε υπερκαταναλωτές. Χαμογέλασα απλά και κυρίως ανακουφίστηκα που είχαμε φτάσει στην αυτογνωσία. Μου ζήτησαν να το ξαναπαίξουμε αυτό το παιχνίδι και αφού τα κυτταξα τρυφερά τους είπα: αυτή ήταν μία πρόβα. Αν πότε αυτό συμβεί στην πραγματικότητα εσείς θα είστε έτοιμοι για το σωστό, γιατί θα ξέρετε ποιοί είστ Έλληνες.. Οδηγήστε τα παιδιά μας στο δρόμο της αυτογνωσίας. Είναι το κλειδί για την αναγέννηση της Ελλάδος. 4 Μαΐου, 2012 — vatopaidifriend4 Πηγή: http://synodoiporia.blogspot.com/2012/05/blog-post_7917.html#more

4 σχόλια:

  1. Απαράδεκτο... Μένω άφωνος με την συμπεριφορά της συγκεκριμένης δασκάλας που θυμίζει εφταετία. Μα δεν σας πέρασε από το μυαλό ότι τα αντικείμενα που επέλεξε το κάθε παιδάκι θα μπορούσαν να σημαίνουν οτιδήποτε γι αυτά; Για παράδειγμα, εγώ προσωπικά, αν μου έκαναν αυτή την ερώτηση όσο ήμουν στο δημοτικό (αλλά και τώρα), θα έλεγα ότι θα έπαιρνα μαζί μου ένα συγκεκριμένο βιβλίο που μου το χάρισε ένα συγκεκριμένο άτομο, όχι επειδή είμαι καταναλωτής και ενδιαφέρομαι για την χρηματική του αξία αλλά για όλα όσα μου θυμίζει το βιβλίο αυτό. Τι υποκρισία εκ μέρους της καθηγήτριας! Μα δεν σκέφτηκε ότι στην τάξη θα μπορούσαν να βρίσκονται παιδιά άλλου θρησκεύματος; Γιατί δεν αφήνεται τα παιδιά μόνα τους να επιλέξουν αν θέλουν να πιστεύουν στο θεό; Γιατί πρέπει εσείς να κάνετε το παιδάκι που ίσως δεν πιστεύει σε Θεό ή που πιστεύει σε Θεό διαφορετικό από τον δικό σας να αισθάνεται άβολα και άσχημα για τον εαυτό του; Αλλά ακόμη και εμείς οι Χριστιανοί για να είμαστε Χριστιανοί και Έλληνες θα πρέπει το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μας να είναι σημαίες και χριστιανικές εικόνες; Αν θέλετε να ξέρετε τη θρησκεία και το έθνος μας το κουβαλάμε μέσα μας. Και δεν χρειαζόμαστε καμιά δασκάλα να παρομοιάζει τον εαυτό με γιατρό. Και δεν χρειάζεται να σας θυμίσω ποιος άλλος στην ιστορία της χώρα μας παρομοίαζε τον εαυτό του με γιατρό.
    Και μέχρι πότε θα σπέρνεται το μίσος για τους Τούρκους; "Αν πότε αυτό συμβεί στην πραγματικότητα ..." Γιατί να πρέπει να κάνουμε τα παιδιά να φοβούνται έναν πόλεμο με την Τουρκία; Γιατί θα πρέπει να βάζουμε τα παιδιά μας σε διαδικασία να σκέφτονται τους Τούρκους σαν εχθρούς; Άλλο το να μαθαίνουν ότι πριν από 90 χρόνια οι Τούρκοι ήταν εχθροί μας κι άλλο να μαθαίνουν ότι ακόμη και τώρα είναι εχθροί μας και θα πρέπει να φοβόμαστε ότι θα μας ξανακάνουν ότι μας έχουν κάνει παλιότερα. (Και απλώς σας θυμίζω ότι στην Μικρά Ασία εμείς ήμασταν αυτοί που θέλαμε να κατακτήσουμε όλη την Τουρκία, εμείς ήμασταν αυτοί που κάναμε κατακτητικό πόλεμο). Το δηλώνω ότι αν τα παιδιά μου είχαν αυτή τη συγκεκριμένη δασκάλα θα προτιμούσα να μην κάνουν καθόλου μάθημα παρά να κάνουν μάθημα μ' αυτή. Δεν ξέρω ποιο είναι το κλειδί για την αναγέννηση της Ελλάδας αλλά σίγουρα δεν είναι μια θρησκόληπτη χρυσαυγίτισσα που δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα στους μαθητές της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε σ ευχαριστώ για το σχόλιό σου, μπορείς να συνεχίσεις να βλέπεις τούρκικα σήριαλ στην τηλεόραση και κυρίως τον Σουλειμάν τον Μεγαλοπρεπή και να βάζεις και τα παιδάκια σου να τον βλέπουν και να μορφώνονται.

      Διαγραφή
    2. Πώς βγάλατε το συμπέρασμα, κύριέ μου ότι βλέπω τούρκικα σήριαλ; Με ξέρετε προσωπικά; Ούτε εγώ σας ξέρω προσωπικά αλλά το σχόλιό σας δείχνει την παιδείας σας. Εξαιρετικά τα επιχειρήματά σας, που σκοπό έχουν την επίθεση στο πρόσωπό μου και όχι τον αντίλογο στα επιχειρήματά μου. Κυρίως με συγκίνησε το σχόλιό σας για τα "παιδάκια" μου. Το θεωρώ προσβολή στη οικογένειά μου και απαιτώ να ανακαλέσετε. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μπλέκεται τα παιδιά μου σε αυτή τη συζήτηση όπως κι εγώ δεν έμπλεξα τα δικά σας παιδιά. Να που έγκειται το πρόβλημα της Ελλάδας, στο ότι άτομα σαν κι εσάς που καταφεύγουν σε κατινίστικες απαντήσεις θεωρούν τον εαυτό τους μορφωμένο. Και μετά καταλήγουμε να ακούμε τέτοιου είδους απαντήσεις ακόμη και στην ελληνική βουλή. Και μόνο το ότι δεν σέβεστε την άποψή μου και απαξιώνεται να ανταπαντήσετε με λογικά επιχειρήματα στα λεγόμενά μου θα σας έκανε εξαιρετικό βουλευτή, σκεφτείτε το. Έγραψα το αρχικό σχόλιο με σεβασμό στο πρόσωπό σας, αν και διαφωνούσα με τις ιδέες σας και το ίδιο θα περίμενα να κάνετε κι εσείς στην απάντησή σας. Μετά όμως από αυτή την απάντηση δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ μαζί σας. (Παρεμπιπτόντως αυτό που γράφεται στο προφίλ σας στην κατηγορία "Για Μένα" στα αγγλικά είναι λάθος συντακτικά. Αναφέρομαι στο "I am Greek and I like to travelling all the world". Συμβουλευτείτε κάποιον που γνωρίζει αγγλικά για να το διορθώσετε ή γράψτε το στα ελληνικά)

      Διαγραφή
    3. Με την απάντησή μου δεν ήθελα να σε προσβάλλω και σου ζητώ συγγνώμη ούτε αναφερόμουν συγκεκριμένα για τα παιδάκια σου αλλά για την περιρέουσα ατμόσφαιρα γύρω μας,πλην όμως μπορείς να δείς λίγο στον περίγυρό σου τι συμβαίνει γιατί όταν ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και θα τρέχουμε να φυλαχθούμε τότε θα είναι πια αργά. Αλλά φίλε μου μπορείς να κρατήσεις τις ιδέες σου ατόφιες έτσι όπως τις λές και γώ τις δικές μου και την κρίση μου και την κρίση σου να την εκφράζεις όπως την εξέφρασες. Μπορείς να πάς σε άλλα blog που δεν ενδιαφέρονται και να λές την σεβαστή γνώμη σου εδώ η προσπάθεια είναι για ενα Χριστιανικό blog που προσπαθεί να πεί κάποια πράγματα από μια άλλη ματιά χριστιανικήκαι αν θές την διαβάζεις αν θές όχι( πάντως όχι χρυσαυγήτικη) όπως λές γιατί ούτε εσύ με ξέρεις για να γράφεις αυτά που έγραψες από την πρώτη φορά και συνεχίζεις στην δεύτερη. Σ ευχαριστώ πάντως που έδωσες σημασία σ αυτό που δημοσιεύτηκε έστω και έτσι και σου εύχομαι να γράφεις έτσι προς το καλό όλων.

      Διαγραφή